Aftellen naar IndyCar 2021 (deel 1)
Intro: We moeten nog twee weken wachten voordat ook de NTT IndyCar Series aan de jaargang van 2021 beginnen. En als de coronagoden zich dit jaar koest houden, ligt er een waanzinnig seizoen in het verschiet.
Vandaag het eerste deel van een uitgebreide vooruitblik op het nieuwe seizoen. In deel 2 kijken we (in losse hoofdstukken) vooruit naar alle deelnemende teams, in alfabetische volgorde.
Luisteren naar Graham Rahal is altijd een plezierige bezigheid. De boomlange Amerikaan, die zijn mening nooit onder stoelen of banken steekt, is immer goed voor een paar stevige citaten. Zo ook begin maart, tijdens de IndyCar mediadagen, toen Rahal werd gevraagd naar zijn kijk op de algehele gezondheid van de NTT IndyCar Series anno 2021. Wat volgde was een lange, State of the Union-achtige monoloog, maar de teneur was duidelijk:
“Als je kijkt naar het huidige deelnemersveld, het is zo indrukwekkend. Ik bedoel, iedereen claimt dat de vroege jaren 90 het gouden tijdperk van INDYCAR was, of misschien de late jaren 90, de vroege jaren 2000. Maar laten we eerlijk zijn. Als je kijkt naar het talent dat we nu hebben, dan is dít het gouden tijdperk. We leven nú in dat tijdperk. Het is nooit beter geweest, en ik weet niet of het ooit beter gaat worden. Als je kijkt naar de breedte en diepte van het veld… iedere rijder in deze klasse kan winnen. Dat is een feit. Dat was twintig jaar geleden niet zo, laat staan vijf jaar geleden.”
Toegegeven, het vergt wat inbeeldingsvermogen om een scenario te bedenken waarbij Dalton Kellett of Max Chilton in 2021 een race wint. Maar onmogelijk is het niet. En Rahal, de veteraan die al sinds 2007 meerijdt op het hoogste niveau in Amerika, heeft natuurlijk gelijk als hij zegt dat dit het sterkste deelnemersveld sinds mensenheugenis is. Van voor tot achter barst de grid van het talent en eigenlijk kan geen enkele coureur als klassieke pay driver gebrandmerkt worden.
Kellett en Chilton komen waarschijnlijk het dichtst in de buurt, maar oud-Formule 1-coureur Chilton is al jaren een weinig spectaculaire maar degelijke deelnemer, terwijl Kellett vooral doet denken aan landgenoot Nicholas Latifi: een coureur met financiële steun, zeker, maar ook een technische jongen met een gedegen CV die weinig brokken maakt. Wie zich de IndyCar-strapatsen van René Binder of Francesco Dracone nog kan herinneren, weet dat het ook in de recente historie wel eens anders geweest is.
Al met al staat de teller inmiddels op 24 fulltime deelnemers, waarbij we dan voor het gemak ook even de wagen van Carlin Racing meetellen die nog altijd officieel bevestigd moet worden. Daarmee hebben één fulltimer meer dan vorig jaar, wat ook betekent dat er in de strijd om de zogeheten Leaders Circle-betalingen dit jaar twee auto’s buiten de boot gaan vallen — ter herinnering, alleen de 22 best scorende entries krijgen die extra betaling van om en nabij de 1 miljoen dollar.
Naast de vaste deelnemers is ook Helio Castroneves van plan om bij zes races aan te schuiven in een nieuwe, tweede auto van Meyer Shank Racing. Verder is ook Rick Ware Racing, de nieuwe partner van Dale Coyne, zinnens om bij een aantal races met een derde auto ten dans te verschijnen. We moeten terug naar 2013 voor de laatste keer dat het veld zo diep was qua inschrijvingen, en die jaargang was wat mij betreft minder sterk qua rijderstalent.
De titelstrijd
Met al die ingrediënten in de bakmix belooft 2021 dan ook een uitstekend seizoen te worden, ervan uitgaande dat alle races gewoon zonder Covid-gerelateerde onderbrekingen verreden kunnen worden. Vorig seizoen konden we in veertien races zeven verschillende winnaars begroeten, maar dat zouden er dit jaar zomaar eens meer kunnen worden.
Om maar te beginnen met het intrappen van een open deur: de titelstrijd ligt helemaal open. De logica van de voorbije jaren dicteert dat het dit jaar weer de beurt is aan Team Penske-coureur Josef Newgarden, na vier jaar van stuivertje wisselen tussen hem en Chip Ganassi Racing-kopman Scott Dixon, maar over het algemeen zijn de IndyCar Series veel minder onderhevig aan de wetten der logica dan de Formule 1.
Dat Newgarden en Dixon weer een forse rol van betekenis zullen spelen ligt voor de hand; belangrijker is dat er dit jaar meer competitie zou moeten zijn in de vorm van Andretti Autosport en Arrow McLaren SP. Laatstgenoemde is zonder twijfel een powerhouse in wording en met name de Mexicaanse boy wonder Patricio O’Ward is een outsider voor de titel in 2021. Die eerste zege (en de tweede, en de derde enz.) voor Pato is slechts een kwestie van tijd.
Wat betreft Andretti Autosport; daar moet het tij toch eens keren. Zeker, sinds de titel van Ryan Hunter-Reay in 2012 heeft het team geen kampioenschap meer gewonnen. Tegelijkertijd had Alexander Rossi in 2020 een van die seizoenen die iedere coureur een keer meemaakt in zijn carrière: een jaar waarin niks lukt. Maar eigenlijk had hij gewoon de achtste winnaar van het jaar moeten zijn in St Petersburg.
Bovendien heeft Andretti nog een aas in het spel, in de vorm van Colton Herta. Hij won vorig jaar slechts één race, maar was uiterst constant en finishte comfortabel als derde in het kampioenschap. Als de kleine foutjes en tegenslagen uit het laken gestreken kunnen worden, is Herta (nog altijd slechts 21 jaar oud) zonder enige twijfel titelkandidaat in 2021.
Wat betreft de overige coureurs bij de Grote Vier: Felix Rosenqvist zal eerst een jaar zijn draai moeten vinden bij Arrow McLaren SP, terwijl Marcus Ericsson en Alex Palou (nog?) te licht zijn voor een gooi naar de titel namens Ganassi. Hetzelfde geldt voor Hunter-Reay en James Hinchcliffe bij Andretti. Simon Pagenaud en Will Power zijn in staat tot het winnen van een titel, maar beide Penske-mannen grossierden de voorbije jaren in wisselvalligheid.
Achter de top: wie winnen er nog meer?
Daarmee is niet gezegd dat bovenstaande namen niet mee kunnen doen om de dagzege. Ericsson vertelde me eerder dit jaar dat hij dit jaar slechts één doel heeft en dat is zijn eerste overwinning binnenhalen. Palou zal dezelfde ambitie hebben — en wie in een Ganassi-auto rijdt, is nu eenmaal kanshebber. Zelfs de vierde Ganassi-auto mogen we niet afschrijven, want die wordt op de ovals bestuurd door veteraan Tony Kanaan, een bewezen krachtpatser.
Rosenqvist kon winnen bij Ganassi en kan dat dus ook bij Arrow McLaren SP, terwijl zowel Pagenaud als Power in de voorbije jaren meerdere races op hun naam schreven. Ryan Hunter-Reay daarentegen staat al ruim twee jaar droog, maar ook hij kan op zijn beste dag nog een topprestatie leveren. Samen met James Hinchcliffe, de Canadees die nog langer niet gewonnen heeft, is hij waarschijnlijk degene die in dat opzicht het meest te bewijzen heeft dit jaar.
Dat geldt eigenlijk ook voor Graham Rahal, een bewezen winnaar die sinds de tweeklapper in Detroit in 2017 al niet meer in Winners Circle geweest is. Maar dat Rahal Letterman Lanigan (RLL) races kan winnen is overduidelijk; teamgenoot Takuma Sato won er in de afgelopen twee seizoenen drie, waaronder de grootste van allemaal in Indianapolis. Dus ook RLL kunnen we rustig bijschrijven als mogelijkheid voor de dagzege.
En dan is er nog Neerlands trots Rinus “VeeKay” van Kalmthout. Ed Carpenter Racing heeft sinds het vertrek van Newgarden in 2016 geen race meer gewonnen en zou normaliter niet in dit rijtje staan. Maar als er iemand is die hen weer terug kan brengen naar vroegere hoogten, dan is het Rinus. Alles moet goed vallen en de sterke vorm in het voorseizoen moet een vervolg krijgen, maar gebeurt dat, dan kunnen we niet buiten RocketRinus rekenen.
De rookies die geen rookie zijn
Voor wie dat allemaal nog niet veelbelovend genoeg vindt, is er natuurlijk ook nog de strijd om de titel Rookie of the Year (ROTY). Of nou ja, rookies. In 2020 bestond de groep beginnelingen uit drie knulletjes die allemaal nog nauwelijks droog achter de oren waren, en het contrast met de lichting van dit jaar kan haast niet groter zijn.
Immers, de eerste van drie greenhorns is Romain Grosjean. Het is dat hij bij dit rijtje hoort, anders had ik hem waarschijnlijk al in de voorgaande sectie opgenomen. RoGro, veteraan van een slordige 180 Formule 1-races, toonde zich in het voorseizoen een snelle leerling en rijdt bovendien voor Dale Coyne Racing. Kijk dus niet vreemd op als Grosjean op een goede dag opeens vooraan meerijdt, met dank aan een tactische meesterzet van good old Dale.
Maar Grosjean rijdt geen ovals dit jaar, en is daarmee eigenlijk kansloos voor de titel van beste rookie. Dat geldt ook voor Jimmie Johnson, de levende NASCAR-legende, die na zeven titels in die discipline aan een tweede jeugd in de IndyCar Series begint. De overstap naar open wheel is voor Johnson een lastige gebleken, en hoe kan het ook na twee decennia in stock cars. Maar de 45-jarige Californiër weet waar hij aan begonnen is en zal, naarmate het seizoen vordert, steeds meer de aansluiting vinden.
Blijft over de uiterst sympathieke Nieuw-Zeelander Scott McLaughlin. Mr “No dramas” won in de Australische Supercars (voorheen met V8-motoren) alles wat los en vast zat en is zonder twijfel klaar voor een nieuwe stap. Hij is de enige rookie die alle zeventien races zal deelnemen en doet dat bovendien met Team Penske. Kortom, die ROTY-titel is een zekerheidje. De vraag is: kan ook hij zijn eerste race winnen in 2021?
Een prachtseizoen
Pak dat alles tezamen en de enige gerechtvaardigde conclusie is dat we als IndyCar-liefhebbers een prachtseizoen tegemoet gaan. Voor het laatste woord gaan we dan ook terug naar Graham Rahal, die vorige maand eveneens gevraagd werd naar waaróm rijders als Grosjean, Johnson en McLaughlin in zijn optiek hebben besloten om af te reizen naar de IndyCar Series:
“Ik denk dat het gewoon een heel pure vorm van motorsport is. We hebben geen driver aids en het fysieke element is op zijn top nu. Jimmie heeft het nooit onder stoelen of banken gestoken: zijn droom als klein jongetje was om een IndyCar-coureur te zijn en nu kan hij die droom in vervulling laten gaan.
“Wat betreft Scott, hij heeft alles gedaan wat hij kon doen. Hij kan nog twintig Supercar-titels winnen, maar uiteindelijk is hij gewoon klaar voor de volgende uitdaging. En wat gaat Grosjean nog doen in F1? Zolang hij niet in een Mercedes zit wint hij geen races, dus wat doe je dan? Dan kun je beter naar hier komen. Hier heeft hij de kans om te winnen, bij welk team hij ook zit.
“Dus ik denk dat die puurheid van IndyCar datgene is wat zoveel rijders aantrekt. En ik denk dat het alleen maar beter gaat worden. Uiteindelijk zie ik het zo: als wij onze job doen en de kijker een goede show voorschotelen, en de organisatie doet de juiste dingen, dan denk ik dat de komende vijf jaar nog beter worden dan de afgelopen vijf. En dat is geweldig.”
Alle tekst © Jeroen Demmendaal
De kalender voor het komende seizoen:
